Thursday, July 12, 2007

ఒక పునరావృత సత్యం

కళ్ళ ముందు క్షణాలన్నీ
మెల్లిగా చుక్కల్లో
చేరుకుంటాయి
మినుకుమనే మెరుపొక్కటే
మిగులుస్తూ!

ఎన్ని కాలాలు
కరిగిపోవడంలేదు
ఇలాగే...!!

ఒంటరితనం...మౌనం
ఏకాంతం...నిశ్శబ్ధం
మెత్తగా కోసే
పదునైన కోణాలన్నిటినీ
కేంద్రీకరించుకుని
కూర్చున్నట్టుంటాయి

తరచి తరచి వెంటాడుతూ...
మునిగి తేలినప్పుడల్లా
స్పష్టత కోసం పొర్లాడుతూ
సశేషంలా
సగంచిత్రమే ఎదురవుతుంది

పిచ్చిమొక్కకున్నపాటి పచ్చదనం
నామనసుకు లేదేమని
ఎన్నిసార్లు తడుముకున్నానో!!
ఎండైనా, వానైనా
నాకైనా, తనకైనా ఒకటేగా

సమాప్తమయ్యేదాకా
తేలని సత్యమేలే ఇది!