ఓసజీవ జ్ఞాపకం

నలిగిన గుండె అంచుల్లో అక్షరం వుందేమో!
కలల కొసరల్లో కవిత్వం వుందేమో!..

జారిపోయిన ఆలోచనలో ఒక నక్షత్రం
రాలిపోయిన కన్నీటిచుక్కలో ఒక రాచరికం
బహుశా....
గుండె గదుల్లోంచి
కలల రంగుల్లోంచి
ఒలకడంవల్లనేమో!

అందుకే
ఎక్కడ నుండి మొదలయానో
అక్కడికే వచ్చి ఆగినట్టుంది!
వున్నట్టుండీ ప్రతి మలుపూ
వసంతానికే దారి చూపినట్టుగా,
ఇంకా ఓసజీవ జ్ఞాపకం 
ఆహ్వానమంపినట్టుగా!