ఏదోక క్షణాన…

Posted in vaakili.com  http://vaakili.com/patrika/?p=4191

 

నీకూ నాకూ మధ్య ఒక భూగోళం అడ్డు
నీకూ నాకూ మధ్య ఒక సూర్యచంద్రులు అడ్డు
అన్నిటికీ మించి ఒక అహం అడ్డు

 

ఎన్ని అణువులు కలుస్తున్నాయో
కొలవలేని దూరాన్ని అడ్డేయడానికి
ఎన్ని వనాలు కాచుకొనున్నాయో
ఒక సంగమాన్ని హరితవర్ణంచేయడానికి

 

అయిదేళ్ళ మీద లెక్కించే మహాసముద్రాలేనా
వానకు హేతువయ్యేది
జంట నయనాలెన్నిటినో మర్చిపోయావేం !?
నిన్నూ నన్నూ తడిపే అన్ని వేల వాన చుక్కల్లో
అశ్రుధారలెన్నో

 

ఏదోక క్షణాన
భూమండలం అంచుల్లో ఒకే అలై పుడతాం
ఎగసిపడే జీవానికి ఒకే అభినయమవుతాం

 

ఇదిగో ఇక్కడే
సరిహద్దురేఖల్ని చెరుపుకుని
ప్రహారికి పట్టనంత విశాలమవ్వాల్సిందిక్కడే
ఎల్లరాయిల్లేని ఆకాశాన్ని చూసినప్పుడల్లా ఆశ ఇదే!
ఆ నీలపు కాన్వాసుపైన గీయాల్సిన చిత్రమిదే!

ఒక నిశీధి తలపులా…

Published in Vaakili.com
http://vaakili.com/patrika/?p=4078

హఠాత్తుగా
ఏదో పేజీ దొరుకుతుంది
నన్ను నేను చదూకుంటా
బోర్లించిన పుస్తకంలోంచి
సంగతుల్ని దొర్లిస్తూ నిశ్శబ్ధం
మదిని వడకట్టేస్తూ వేళ్ళ చివర్లు
ఇంకేం రాయను ఈ క్షణం మీద

కొన్ని క్షణాలు రచింపబడవు !

అయినా రాయడానికేదో ఉంది
పగలు-భూమి-నిజమే కాకుండా
రాత్రి-ఆకసము-ఊహే కాకుండా ఏదో వుంది…

బరువైన రేయి రెప్పల్లో జారే
రెండవ జాములో
తలకిందులవుతున్న లోకంలాంటిదేదో…

వేవేల కిరణాలోకేసారి విడుదలయ్యే తీరులో
జననమరణంలాంటిదేదో…

మళ్ళీ వెళ్ళొద్దామనుకుంటూ
వెనక్కి తిరక్కుండానే తిరిగొచ్చేసిన దారిలో
ఒక జీవిత పయనంలాంటిదేదో…

ఏదో వుంది…
అది గమ్యమైతే కాదు

అందుకునే రాగం కన్నా
రాయాలనుకునే భావం కన్నా
అద్భుతమైన ఆరా ఏదో వుండే వుంటుంది
ఎటు నుండో రాలే రహస్య చినుకులా
తెల్లారితే మరపుకొచ్చే ఒక నిశీధి తలపులా !

ఎప్పటికీ అలానే ఉండిపోయే
అది ఒక మాటో, మరి పాటో!
 

అప్పుడప్పుడూ...ఇలా కూడా!