నిద్రపట్టని రాత్రిలో
మనసుకందిన భావంపై
అక్షరాలూ పేరుస్తూ
నప్పనివాటిని తప్పుకోమంటుంటే
ఎన్ని పదనిట్టూర్పులు
*****
నీటిమడుగుల్లో
ఎండిన మరకల్లో
రాళ్ళసృష్టిలో
ఎన్ని సజీవాకారాలో
కళ్ళతో ప్రాణం పోయాలేగానీ
*****
ఒక్కోసారి
కళ్ళ ముందు కాస్తున్న ఎండను
గాలి మోసుకొచ్చే పరిమళాలను
ఇదివరకేప్పుడో
అనుభవించినట్టుగా అనిపిస్తుంది
వెంటనే
మనసు ఒంటరిదవుతుంది
*****
ఒక్క మబ్బు పట్టిన క్షణం చాలు
గతంలోనూ, వర్తమానంలోనూ
నిశ్శబ్దాన్ని నింపడానికి
అయినా
నిర్లిప్తత దూసుకెళ్లినంత లోతుకు
సందడి తోసుకెళ్ళలేదేందుకో
*****
ఎన్ని సుఖదుఃఖాలను
ఎంత గొప్పగా మోస్తుంది
చావుపుట్టుకల్లేని కాలం
మరి నేనెందుకు
పొంగిపోతూ, కృంగి పోతూ?
ఎంతకాలమో మోయనని తెలిసినా!
No comments:
Post a Comment