ఓపొద్దు రాగం

సంధ్యతాలూకు ఎండ నీడ
గుమ్మం లోకి ఒరిగింది ఏటవాలుగా
అక్కడక్కడే ఆగుతూ, కాస్త మిగులుతూ
ముందుకెళ్తూ, మళ్ళీ వెనుదిరుగుతూ
జారుడుబల్ల ఆడుకుంటున్నాయి ఆలోచనలు

నా చూపు అస్థిత్వాన్ని
గాలికి ఊగుతున్న గడ్డిపోచ అందిపుచ్చుకుంది
ఆ కదలిక చూస్తుంటే
స్వాతంత్ర్యాన్ని క్రియారూపంలో
చూస్తున్నట్టుంది

ఇసుకరేణువుల్లో ప్రాణమేంటని ఎవరన్నారో గాని
మిలమిల్లాడే గుణం ఎంతకీ దాగదే!

చిన్నపిల్లలనుకుంట,పెయింట్ బ్రష్ తో
ఆకాశం మీద అలా అన్నట్టున్నారు
అది హరివిల్లై కూర్చుంది

ఘనీభవించిన నిశ్శబ్దానికి
రంగులద్దడం చిన్నతనానికే చెల్లు

పుప్పొడితో పరాగసంపర్కం చేస్తూ పూలు
అందులో యే రాగం దాగుందో
మనసు కనిపెట్టినా
మాటల్లో తేలింది కాదు చివరికి

ఈకిటికీ వుందీ
ప్రస్తుత దృశ్యాన్ని స్తుతించడమే దాని లక్ష్యం!
ఒక్కోసారి దానికీ,నాకూ వైరమొస్తుందిలే
గతించిన నిన్నటి గురించి!

మూలున్న ఈమోడుబారిన చెట్టుందే
చిత్రకారుని కుంచెని కవ్వించేట్టుగుంది

వెళ్ళిపోతున్న సూరీడు రంగు
పక్షిరెక్కల్లోని అలసట ,
మబ్బులోని ఆవిరి, మట్టిలోని తడి,
అన్నీ,అన్నీ
పదాల్లో పెట్టలేని ఇంద్రజాలమే!