నిశ్శబ్దం నవ్వుతూ
నా పెదాల మీదుగా వెళ్తుంది

అలజడి తరంగాలెన్నిటినో
మెత్తగా మడత పెట్టుకుంటూ...
ఆకుల గలగలల్ని
నీళ్ళ చప్పుళ్ళ శృతిలయల్ని
వెన్నెల్లో కొబ్బరాకుల నీడల్ని
గొంతెత్తి పాడేలోగా కలల్ని
కలిపేసుకుంటూ....

అదిగో...అచ్చం అప్పటిలానే
నిశ్శబ్దం నవ్వుతూ వెళ్ళిపోతుంది
నా పాదాన్ని ముద్దాడి
ఏదో మెహర్బానీ చేసినట్టు...

గోధూళి వేళలో రేగే సూర్యరశ్మిలా
గుండెల్లో వాలుతున్న సీతాకోకలే సాక్షి!

కాసిన్ని అమ్మ కబుర్లు!

నిశ్శబ్దంతో ఆడుకోవడానికి
ఆలోచనలు కొరవడినప్పుడు
కనుమేరంతా ఖాళీగాను,    
హృదయప్రాంగణంలోని
పనిముట్లన్నీ పడకేసినట్టుగాను,
ఏదో పూడ్చలేని వెలితి!
ఇంతలో అమ్మ జ్ఞాపకమొచ్చింది...
ఎన్ని గోరుముద్దల సాయంకాలాలు
ఎన్ని గోరింటాకు రాత్రులు
ఎన్నెన్ని కార్తీక స్నానాలు
మరెన్ని కన్నీళ్ళు తుడిచిన వైనాలు!
ఇక వెలితికి ఊసెక్కడ!? 
అంతా వెన్నెలమయమైతేను!

 ఈసారి మదర్స్ డే నిరుటిలా వుత్సాహంగా లేకపోయినా, ఏదో తేడాగా వుంది..దానికి కారణాలు బోలెడు. ఈ seasonal పోలెన్ ఎఫెక్ట్ తో మహిమ సిక్ అవడం, మదన్ ఇండియా వెళ్ళడం, కిందటి సారిలా అమ్మ నాతో ఇక్కడ లేకపోవడం, మరీ ముఖ్యంగా గబ్బర్ సింగ్ సినిమా చూడలేకపోవడం.

గత రెండు నెలలుగా ఒక్క వీకెండ్ కూడా ఖాళీ లేకుండా తిరిగిన నాకు, ఈ వీకెండ్ ఇంట్లో కుర్చోవడం కష్టంగానే వుంది కాస్త. అక్కడికీ, ఫ్రెండ్స్ నుండి ఇన్విటేషన్ రానే వచ్చింది మధ్యాహ్నం లంచ్ కంటూ...వెళ్ళాలని వున్నా, మళ్ళీ మహిమాని ఇబ్బంది పెట్టడం ఇష్టం లేక, మేము ముగ్గురం ఎంచక్కా 'Dr. Seuss' The Lorax ' సినిమాకి చెక్కేయాలని ప్లాన్ వేసేసుకున్నాము బెడ్ మీద నుండి లేచీ లేవగానే. మధ్యలో మావాడు ఇన్విటేషన్ వచ్చిన ప్లేస్ కి వెళ్తాను, అక్కడయితే తన ఫ్రెండ్స్ వుంటారు అని సడెన్ గా డిసైడ్ అయ్యాడు. మళ్ళీ వాడెక్కడ నిజంగా వెళ్తానంటాడో అనేసి, ఇంకో రెండు సార్లు సినిమా పేరు గుర్తు చేసేసి , మాయ చేసి, మర్చిపోయేట్టు చేసాము మొత్తానికి.  

అమ్మకి కాల్ చేసి కాసేపు మాట్లాడి, కిందటి సంవత్సరం ఎలా జరుపుకున్నామో గుర్తు చేసుకుని, ఆ జ్ఞాపకాల పరిమళాలని ఫోను తీగల్లో పంచుకున్నాము. అమ్మంటే నాకు ముందుగా గుర్తొచ్చేది, కాటన్ చీర, పెద్ద బొట్టు ఆ కిందనే కుంకుమ బొట్టు, అగరొత్తుల పొగ చుట్టుకుని కర్పూరం వాసనేస్తూ, హాయైన నవ్వుతో నా నిండైన భరోసాలా వుంటుంది అమ్మ. చిన్నప్పటి నుండి , ఇప్పటి వరకు అన్ని వేళల్లో నాకు నమ్మకాన్ని, స్పూర్తి ని అందిస్తూ, యే పెద్ద పనికైనా నువు చేయగలవంటూ ముందుకు తోసేది ఒక మంచి ముద్దు పెట్టేసి. పరీక్షలప్పుడు ఎన్ని సేవలు చేసేది, ఎన్ని సార్లడిగినా విసుక్కోకుండా Question పేపర్ easy గా వస్తుంది అనే చెప్పేది. అమ్మ చెప్పి పంపినట్టు నిజంగానే easy గా వచ్చేది. 

ఆకలేస్తే 'ఏమన్నా పెట్టు ' అని తెగ విసిగించేదాన్ని. ఆ ఏమన్నా ఏంటో చెప్పవే తల్లి అని అడిగేది. అదేమిటో చెప్పేదాన్ని కాదు, అలాగని ఆవిడ చెప్పిందానికి సరే అనేదాన్ని కాదు.  రాత్రి పూట వేడి వేడి అన్నంలో, రోటి పచ్చడి - నెయ్యి , బెండకాయ వేపుడు-పప్పు చారు కాంబినేషన్లో అమ్మ తినిపించిన ముద్దల రుచి ఎప్పటికి మాటల్లో తేలేను కనుక. కొన్ని అనుభవానికే చెల్లు.  

నా ఫ్రెండ్స్ వచ్చినప్పుడు సరదాగా మా మధ్యలో ఒదిగిపోయేది అమ్మ, ఎక్కడికైనా వద్దనకుండా ధైర్యంగా పంపేది. ఎప్పుడూ 'ఇలా వుండూ, 'అలా చేయీ, 'ఆ డ్రెస్సే వేసుకో' అని ఇబ్బంది పెట్టలేదు. నన్ను నాలా పెరగనిచ్చింది, అదే నాకీరోజు కలిసొచ్చింది. అన్నయ్య, నాన్నగారి నుండే నాకు కాస్త చెడగోపురాలు, మంత్రాలు పడుతూ వుండేవి - ఫ్రెండ్స్ తో పెత్తనాలు చేసొచ్చినప్పుడల్లా, సినిమాల కెళ్ళొచ్చినప్పుడల్లా. అయితేనేం అమ్ముందిగా హాయిగా అన్నీ మర్చిపోయి ముచ్చట్లు చెప్పుకోవడానికి. నాకెవరైనా లవ్ లెటర్ ఇచ్చినా, లైన్ వేసినా అమ్మకి చెప్పేసేదాన్ని. కాసేపు నాతో పాటు నవ్వినా, అమ్మ మనసు కాస్త గాభరా పడేదని కనిపెట్టాను. అన్నీ విని 'ఇవన్నీ నిజం కాదురా, ఇప్పుడు చదువుకుంటున్నావు కదా...ఇంకా పెద్దయ్యాక నీకు తెలుస్తుందిలే, ఇప్పుడు పట్టించుకోకూ ' అని చివరికి చెప్పేది.

స్కూలు రోజుల నుండి ఇదే తంతు...ఇంటికి రావడం కాస్త ఆలస్యమైతే , పాపం...ఇంట్లో నుండి గేటు వరకు తిరుగుతూ వుండేది అమ్మ. అది గుర్తొచ్చినప్పుడొకసారి నేను రాసుకున్న ఈ చిన్న కవిత.   

 

అమ్మ తన కళ్ళని
గేటుకి అంటించేది
నేనొచ్చానా....
ఇక తనెవరో? గేటేవరో?
మరుసటిరోజు దాకా!

అమ్మ తన హృదయమే
నాకిచ్చేసింది
నేవదిలివెళ్తుంటే
తనక్కడ! మనసిక్కడ!
మళ్ళీ నన్ను చూసేదాకా !

నాకు తెలిసి  పెళ్ళికి ముందు ఒకే ఒక్కసారి అమ్మని వదిలి వున్నాను, అదీ డిగ్రీ సెకండ్ ఇయర్ పరీక్షలప్పుడు. తాతగారికి ఒంట్లో బాగోకపోతే వెళ్ళక తప్పని పరిస్థితి. ఇక నేను బాత్రూములోకి వెళ్ళడం-ఏడవడం అమ్మ లేదని. నాకిప్పటికీ గుర్తే, అంత బాధ. పైగా పరీక్షలప్పుడు వదిలి వెళ్ళిందని బోలెడు కోపం. విషయం అర్ధమవుతూనే వుంది, కానీ దాన్ని మించిన ఉక్రోషం. ఇక పెళ్ళయ్యాక ఇంత దూరంలో వుంటానని అనుకోనే లేదు. అనుకోనివి జరిగితేనే కదా, జీవితమూ జరుగుతుందని తెలిసేది. సర్ది చెప్పడం, సమాధాన పడటం, సంతృప్తికరంగా ఆలోచించడం  ఇంకా ఎన్నో అమ్మ దగ్గర నేను నేర్చుకోవల్సిన విషయాలు మిగిలిపోయే వున్నాయి.

ఇక ప్రస్తుతానికొస్తే, మా పిల్లకాయలిద్దరు మంచి మధర్స్  డే నోట్స్ ఇచ్చారు. వాళ్ళు అడిగినట్టుగా ప్రొద్దుట నుండి ఆడుకుంటున్నాను వాళ్ళతో, Monopoly ఆడమన్నారు ఆడేసాను. అనుకున్న సినిమాకి వెళ్ళేసాము. మొత్తానికి ఈ వీకెండ్ కి మొత్తం మేముగ్గురమే అయ్యాము.  

ఈ current world scenarioలో అమ్మ అంత అంకిత భావంతో నేను నా పిల్లలతో గడపగలుగుతున్నానా అంటే, ఖచ్చితంగా లేదు. కాబట్టి రేపు వాళ్ళ మదిలో నా స్థానమెలా వుంటుందో అనే చిన్న బెరుకు వుంటూనే వుంటుంది. కాని అమ్మ ఎప్పటికీ అమ్మే as she always gives her children her best. అదే నా నమ్మకం.....! 

 హ్మ్!!!....ఇక అమ్మ గురించి ఎక్కువాలోచిస్తే బెంగ వచ్చేస్తుంది గానీ, ఊహించని వరదల్లే .....ఓ నచ్చే నవ్వు ఎదురొస్తే బాగుండును....మెలిక పడే మనసు రాగం నుండి కొత్త పదాలు ఆవిష్కరించుకుంటాను.