నిశ్శబ్దం నవ్వుతూ
నా పెదాల మీదుగా వెళ్తుంది

అలజడి తరంగాలెన్నిటినో
మెత్తగా మడత పెట్టుకుంటూ...
ఆకుల గలగలల్ని
నీళ్ళ చప్పుళ్ళ శృతిలయల్ని
వెన్నెల్లో కొబ్బరాకుల నీడల్ని
గొంతెత్తి పాడేలోగా కలల్ని
కలిపేసుకుంటూ....

అదిగో...అచ్చం అప్పటిలానే
నిశ్శబ్దం నవ్వుతూ వెళ్ళిపోతుంది
నా పాదాన్ని ముద్దాడి
ఏదో మెహర్బానీ చేసినట్టు...

గోధూళి వేళలో రేగే సూర్యరశ్మిలా
గుండెల్లో వాలుతున్న సీతాకోకలే సాక్షి!