ఊరికే…. అలా!

Published in Andhrajyothy

http://epaper.andhrajyothy.com/PUBLICATIONS/AJ/AJYOTHY/2013/12/22/ArticleHtmls/22122013154004.shtml?Mode=1

కొన్ని రోజులు

అలా గడిచిపోతాయి,

ఊరికే. 

గుర్తులన్నీ దారినిండా అడ్డొస్తున్నా

వాటి మీదుగానే నడిచొచ్చేసేంత మౌనం 

అదే ధైర్యమని ముందే తెలిస్తే 

ఎన్నో క్షణాలు బాధపడకపోను!  

ఎవరెవరో గుంపులుగుంపులుగా నవ్వుతున్న శబ్ధాలు

వాటి వెనక ఎన్ని ఖాళీలో అన్నిలోతులు 

విడివిడిగా అడిగితే 

ఒక్కో కధ చెబుతుంది ప్రతి నవ్వు.  

పరిగెత్తినప్పుడు

ప్రతి అంగలో ఎన్ని కాలాలు మారాయో

ఆగినప్పుడే తెలిసేది...తేలకపోతేనే యాతన

ఒక నీరెండలాంటి భావన   

అర్ధరాత్రి చెక్కిలిపై జారే కన్నీటి చుక్క

తడికవితలు రాయిస్తుంది

ఒక తప్పిపోయిన కల కోసం

వెలితిని నింపే వేకువ కోసం      

గదిలైటుతో పోటీపడుతున్న వుదయం  

ఎప్పుడూ పట్టించుకోలేదు ఎవరి కాంతి ఎంతని

నిజం చీకటి సొత్తని తెలిసాక 

వెలుతురు వెగటు పుడుతుంది ఏదో నిమిషాన

నిజమే,

కొన్ని రోజులు
ఊరికే అలా గడిచిపోతాయి, ఊరికే!

మొండిగా..ఒట్ఠిగా

నా నుండి నిన్ను వేరు చేసేలా! 

మళ్ళీ మళ్ళీ…..

తీగ ఒలకడం ఆగిపోతుంది

గాలిలో అక్కడక్కడా ఆ శబ్దం

ముక్కలు ముక్కలుగా

దూరంగా....వలయాలుగా.

తెలిసిన పాటల్లేనే

ఒకప్పుడు నడిపించిన మోహమల్లేనే ఉంటుంది

ముగింపు తెలిసిపోతూనే ఉంటుంది. 

అయినా

ఆ రాగాలనే ఏరుకుంటూ,

మళ్ళీ మళ్ళీ అదే పాట పాడుకుంటాం!

ఎవర్నీ మర్చిపోలేం

అందరూ గుర్తుకొస్తారు

ఒక మాటలోనో, ఒక దృశ్యం లోనో!

వెన్నెల విరగకాసినప్పుడు,

ఏవో మెట్లెక్కి దిగుతున్నప్పుడు,

లీలగా మెదిలే నీడల్లో

నిండు నదుల్ని వెతుక్కుంటూ

ఆగీ ఆగీ వెనక్కి తిరిగిచూస్తాము.

తెలిసిన ముఖాలేమో అన్నట్టు,

మళ్ళీ మళ్ళీ....

దారులు కలుస్తాయేమో అన్నట్టు.

ఏదో ఒకరోజుకి చలిగాలలవాటవుతుంది గానీ 

కంటికొసల్తో ప్రపంచాన్ని గిరాటేసి  

ఎవరి వేలో పట్టుకుని గిరికీలు కొడుతూ

ప్రవహించే జీవనదిలా ఉప్పొంగిన

నాకు నేను, నీకు నువ్వు గుర్తొస్తాం,

ఎప్పుడొకప్పుడు!

సరిగ్గా అలాంటప్పుడే,

నిఖార్సైన  ప్రాణవాయువుల్ని పోగేసుకుంటాం.

విశాల మైదానంలోకి పరుగులు తీస్తూ,

కురులంచుల్ని తాకుతూపోయే వెన్నెల తుంపర్లని

దోసిట పట్టొస్తాం.

ఇవన్నీ,

అన్నీ కురిసే మబ్బు చెమ్మ చిహ్నాలే... !

తెలుసు అన్నీ తిరిగెళ్ళి

మళ్ళీ మళ్ళీ గతమే అవుతుందని.     

Published in http://koumudi.net/Monthly/2014/january/index.html