ఉన్నట్టుండి
కొన్ని వస్తువులు పోగొట్టుకుంటాను
ఎలానో తెలీదు ఎప్పటికీ !

వాటికి కళ్ళొస్తాయో!కాళ్ళోస్తాయో!
... కనబడిన దారిలో
కలలు కంటూ పోతాయో!

ససేమిరా కనిపించవు
అన్ని చివర్ల దాకా వెతుక్కుంటూ వెళ్ళొస్తాను!

అయినా మొరాయిస్తాయి
ఎక్కడో దాక్కుంటాయి
బయట పడటానికి తటపటాయిస్తాయి
ఆఖరి సాయంత్రం గుర్తులన్నిటినీ నాకొదిలేసి
విచిత్రంగా మాయమవుతాయి!

ఎందుకొచ్చాయో, ఎటెళ్ళిపోయాయో !
వానాకాలమల్లే వుండుండి ముసురవుతుంది
దిగులులాంటి గాయమేదో
దిక్కులన్నిటినీ తనిఖీ చేస్తుంది !
ఆశ పెట్టే సూర్యోదయాలెప్పుడూ
మభ్యపెడతాయి
ఏదో ఊరు పొలిమేరల్లో
ఎప్పుడో..ఎక్కడో కలుస్తాయని!

మరో నిక్కచ్చైన ఘడియా చెబుతుంది
నక్షత్రాల మీద నడిచే గాలీ చెబుతుంది
అవెప్పటికీ కనిపించవని!
గుండెగదుల్లోనూ...
నిశ్శబ్దపు నవ్వు మూలల్లోనూ తప్ప!

నీకోసం
ఒక అశ్రువు జారిందని తెలుసా
నీకోసం
ఒక అక్షరం ఒలికిందని తెలుసా

ఎన్ని తెలిసినా
అన్నీ మామూలుగానే జరిగిపోతున్నాయి

పెరట్లో పారిజాతాలు
అలానే బోర్లాపడుతూనే వున్నాయి
ఆ తెలుపూ-ఎరుపుల్లో
స్వచ్చతనీ, తీవ్రతనీ చూస్తుంటే
నీలాకాశం కింద నీ రహస్యం
సత్యమనిపిస్తుంది

ఎగిరే పక్షి రెక్కల్లో
ఎన్నేసి పదాలు దాచుకుంటూ వెళ్తుంది
వలస వెళ్ళేచోటల్లా
స్వేచ్చ తాలూకు కొత్త అర్ధాన్ని
జమేసుకుంటుంది కాబోలు
లేకుంటే, ఆరెక్కలకి
అంతటి విశాలత్వం ఎక్కడిది!?
కాస్త నా ఆలోచనకు అరువిస్తే బాగుణ్ణు!

వాలుతున్న పొద్దు
మినుక్కుమనే దీపాల్ని మింగలేకపోతుంది
ఆ చీకటి దారి కూడా
ఉండుండి వెళ్తున్న వాహనాల వెలుగుల్ని
దాచలేకపోతుంది

ఇక స్పందిచే హృదయం అన్ని మూలల్లోనూ
తడి నక్షత్రాలే
పున్నమి చంద్రుడిలో నీ దరహాసం చూసాక!